آلبرت انیشتین، فیزیکدان برجسته قرن بیستم، با نظریه‌های انقلابی خود، جهان علم را متحول کرد. او در ۱۸ آوریل ۱۹۵۵ در سن ۷۶ سالگی درگذشت. علت درگذشت انیشتین پارگی آنوریسم آئورت شکمی بود که منجر به خون‌ریزی داخلی شد.
زندگی‌نامه آلبرت انیشتین
دوران کودکی و تحصیلات
آلبرت انیشتین در ۱۴ مارس ۱۸۷۹ در اولم، آلمان، به دنیا آمد. او از کودکی علاقه‌مند به ریاضیات و فیزیک بود و تحصیلات خود را در پلی‌تکنیک زوریخ ادامه داد.
دستاوردهای علمی
انیشتین در سال ۱۹۰۵، معروف به “سال معجزه”، چهار مقاله مهم منتشر کرد که پایه‌های فیزیک مدرن را بنا نهادند. نظریه نسبیت خاص و معادله معروف E=mc² از جمله این دستاوردها هستند.
زندگی شخصی
انیشتین با میلوا ماریچ ازدواج کرد و صاحب سه فرزند شد: لیزرل، هانس آلبرت و ادوارد. سرنوشت لیزرل نامعلوم است، هانس آلبرت به عنوان مهندس شناخته شد و ادوارد با مشکلات روانی مواجه بود.
سال‌های پایانی و مرگ
در سال‌های پایانی، انیشتین به تحقیق در مورد نظریه میدان واحد پرداخت. در ۱۷ آوریل ۱۹۵۵، او دچار خون‌ریزی داخلی ناشی از پارگی آنوریسم آئورت شکمی شد و در ۱۸ آوریل در بیمارستان پرینستون درگذشت. او از جراحی خودداری کرد و گفت: “من وقتی می‌روم که بخواهم. طولانی کردن زندگی به‌صورت مصنوعی، بی‌مزه است.”
اتفاقات پس از مرگ
کالبدشکافی و برداشتن مغز
پس از مرگ، دکتر توماس هاروی مغز انیشتین را بدون اجازه خانواده‌اش خارج کرد تا علت نبوغ او را بررسی کند. او مغز را به ۲۴۰ قطعه تقسیم کرد و به دانشمندان مختلف ارسال نمود. مطالعات نشان داد که مغز انیشتین تفاوت‌های ساختاری با مغز افراد عادی دارد.
خاکسپاری
جسد انیشتین سوزانده شد و خاکسترش در مکانی نامعلوم پراکنده شد، مطابق با وصیت او که خواسته بود هیچ گونه تشییع جنازه و مراسم عزاداری برایش برپا نشود.
جمع‌بندی
آلبرت انیشتین با دستاوردهای علمی بی‌نظیر خود، تأثیر عمیقی بر علم فیزیک و جهان گذاشت. علت مرگ انیشتین پارگی آنوریسم آئورت شکمی بود که منجر به خون‌ریزی داخلی شد. پس از مرگ، مغز او برای تحقیقات علمی برداشته شد تا راز نبوغش کشف شود.